cafe: . Jak mawiają daltoniści: Życie jest jak tęcza: raz białe, raz czarne.

niedziela, 21 sierpnia 2022

. Jak mawiają daltoniści: Życie jest jak tęcza: raz białe, raz czarne.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Krzysztof Roguski Coś na śniadanie

Ledwie tylko z łóżka wstanę, Myślę co zjeść na śniadanie. Może dwa jajka na twardo? Bułkę z szynką i musztardą? Albo z żółtym serem może? Albo słodki zjeść twarożek? Popić sokiem czy herbatą? Może zagryźć to sałatą? Albo tosty… taaaakie smaczne! Chyba od nich ten dzień zacznę... Później deser zjem wspaniały, By mieć siłę na dzień cały! Może kawałek sernika, Który zawsze pierwszy znika? Albo ciastko lukrowane Na później w szafce schowane? Kiedy w kuchni kroki stawiam Nad jednym się zastanawiam: Czemu wszystko tak mnie kusi? Bo jest przecież od mamusi!

Oto wierszyk jest o kawie, Nasza kawa jest różnista Nasza kawa jest różnista Z mleczkiem, z cukrem, nawet czysta. To kolejna, mocna kawa, Czarna jak piekielna zjawa, Twarz wygina, zmysły psuje. Będzie odlot już to czuję. Na tą kartkę będę wlewać, wszystkie wizje,myśli czyste, Rozpoczynam w mózgu pranie, może w końcu coś tam znajdę. Czy Romantyzm czy Fantasy, Drożdżóweczki czy też zrazy. Chaos myśli niepojęty, Wyraz twarzy wciąż wygięty, To jest kawa, o tak działa, A to dawka była mała, Czas na drugą,trzecią,czwartą. Tyle słów, sensu brak, Lecz ta moc rozbudzi Nas, Czyż te słowa nie są słodkie. A tu już linijka ta. Nie o zdradzie czy miłości, Nie o dobrze czy też złości, Tylko o tej naszej kawie, Pisze dziś w tej krainie. PaulaH

Ewa Szelburg-Zarembina

Gdy słoneczko w oknie stanie, Mama woła na śniadanie. Jest chleb, masło, miód do chleba, Lecz wpierw nakryć stół potrzeba. Oto obrus z serwetkami, Wyszywaliśmy je sami, Te z rzodkiewką dla Zosieczki, Dla Małgosi poziomeczki. Motylkiem obdarzymy Anię, Jacek prosiaczki dostanie. Po serwetce Jerzyka Pstry króliczek pomyka. Z rożka w rożek szust! szust! szusta, Jadłeś, piłeś, wytrzyj usta. Tylko synuś, gwałtu, rety, Je śniadanko bez serwety! Pochlapał się cały. Płacze. Nie płacz synku, masz śliniaczek. Na śliniaczku żabki Robią „koci łapki”.

Nasz wiersz o śniadaniu, które daje moc

Przygotowując rano śniadanie, czeka mnie bardzo duże wyzwanie... Jak zdrowe smaki dać na talerzu, By każda panna przy swym rycerzu Chciała docenić moje starania. By każdy rycerz przy swojej pannie, Wymiótł swój talerz bardzo starannie. Czy to śniadanie doda im mocy? Myślę już o tym od środka nocy... No bo śniadanie jest najważniejsze, Spośród posiłków z całego dnia! Czy zadowolę gusty wszelakie? Czy podam zdrowie polane smakiem? Czy oprócz smaków podam im zdrowie? Czy dam im zapał, siłę, energię Do zdobywania sukcesów dnia? Czy to śniadanie mocy im da? Pytań mam wiele. Studnia bez dna... Przygotowując rano śniadanie, czeka mnie właśnie takie wyzwanie!